13/7 Η μέρα του κολάρου

Σήμερα μου φόρεσαν ΄κολάρο΄ !Έχει κόκκινο χρώμα και μου προκαλεί φαγούρα .Δεν ξέρω...Ούτε για ψήλο μου φαίνεται, ούτε για τσιμπούρι .Αλλά ξέρω ότι αυτά τα φοράμε όταν μας βγάζουν βόλτα .Εμένα δεν με βγάζουν βόλτα όμως... λένε ότι δεν έχω κάνει όλα τα εμβόλια .Σιγά ,σαχλαμάρες...

30 Ιουλίου 2011

Λοιπόν τρεις μέρες πριν τον τρίτο μου μήνα στη ζωή, ανακάλυψα κάτι καινούργιο όσο αφορά τον χαρακτήρα μου .Είμαι βιβλιοφάγος με την κανονική έννοια της λέξης....Πως το κατάλαβα ;Θα σας πω αμέσως...ήταν λοιπόν ένα ωραίο κυριακάτικο
βραδάκι, χωρίς πολύ ζέστη ούτε πολύ κρύο(σιγά μην είχε κρύο...).Τα αφεντικά μου είχαν κοιμηθεί για τα καλά και ζηλεύοντας τους (επειδή είχα αγρυπνία)έψαχνα να κάνω κάτι...Και λοιπόν αυτό το ΄κάτι΄ ήταν να ΄διαβάσω΄ ένα βιβλίο,
ονόματι με μεγάλα γράμματα ΄Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΄.Το πήρα λοιπόν και το έφαγα, όχι όλο (μη νομίζετε οτι είμαι κακιά ,τους άφησα λίγο κι αυτούς).Αυτό συνεχίστηκε και το βράδυ της τρίτης(που συνέχισα την ιστορία...), της τετάρτης(που έφαγα ένα βιβλίο με τίτλο :ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΚΑΡΜΟΥΤΣΟ) και της πέμπτης .Το βιβλίο της Πέμπτης δεν ήταν ακριβός βιβλίο...Ήταν νομίζω ουβερτούρα του κουρέα της Σεβίλλης .Εκεί έφαγα κάποιες νότες ,κάτι διέσεις ,ένας θεός ξέρει τι είναι αυτά .Μέτα δυστυχώς ήρθε ένα από
τα τρία αφεντικά μου και μου το πήρε .Αλλά δεν έκανα μεγάλη ζημία καθώς πριν
λίγο το είδα κολλημένο πάνω στο πιάνο .Μάλλον πρέπει να καταστρώσω ένα σχέδιο
για να φάω και τις υπόλοιπες νότες .Μη τις αφήσω παραπονεμένες...

Τα πο βαρετά μεσημέρια

Δεν μπορεί.Ο Θεός οταν με έφτιαξε πρεπει να βαριότανε.Δηλαδή από τις 12 ωρα μέχρι τις 5 ξερένομαι στον ύπνο...Και καποιες φορές που προσπαθώ να σηκωθώ,
πάλι σωριαζομαι κάτω.Στις παρακάτω φοτογραφίες θα καταλάβετε τι λεω:

Η Αγαπημένη μου μπαλίτσα

Η Διαδρομή

Η διαδρομή από την Αίγινα ως το χωριό που μενω τώρα,Ολυμπιακό Χωριό νομίζω πως το λένε,δεν ήταν και τόσο εύκολη.Αντιθέτως ,φανταστείτε.Με πήραν από τον καλύτερό μου φίλο,ράτσας Μπιγκλ, για να με κλείσουν μέσα σε ενα ζεστό κλουβί
που με το ζόρι χώραγα. Βέβαια μετά τα πράγματα έγιναν ποιο εύκολα...Είμασταν
σε ενα μεγάλο και δροσερό μέρος,καράβι το λένε,χωρίς πολύ φασαρία και με άνετους καναπέδες.Εκει έριξα έναν ύπνο,μη σας πω και δύο,για περίπου 1 ωρα.
Στη συνέχεια με πήραν και απο εκεί...πφφ πόσο ατυχη πρεπει να είμαι,και με πήγαν σε ένα αυτ..αυτοκινητο που εχει παλι πολύ φασαρία.Και μετα δεν είχε τιποτε άλλο...φτασαμε.Ουφ,πολυ ταλαιπωρια σας λέω!

Γεννήθηκα...

Γεννήθηκα στις 30 Απριλίου το 2011,στην Αίγινα .Τον μπαμπά μου τον λένε ...
Μardas Vigoro και την μαμά μου Simonis Eta.Δεν ξέρω τι λέτε εσείς πάντως μόλις
έμαθα ότι το μέρος που γεννήθηκα το λένε εκτροφείο. Είναι ένα μεγάλο μέρος ,ωραίο μάλιστα, με κήπο και άλλα σκυλιά ...Αλλά να όμως που από αυτό το
ωραίο μέρος τρεις <<κακοί>> για τότε άνθρωποι με πήραν σε ένα μικρό και άβολο
κλουβί .Και από εκεί άρχισαν όλα...